“آنگاه برای برخی که از پارسایی خویش مطمئن بودند و بر دیگران به دیدۀ تحقیر می‌نگریستند، این مَثَل را آورد: «دو تن برای عبادت به معبد رفتند، یکی فَریسی، دیگری خَراجگیر. فَریسی ایستاد و با خود چنین دعا کرد: ”خدایا، تو را شکر می‌گویم که همچون دیگر مردمان دزد و بدکاره و زناکار نیستم، و نه مانند این خَراجگیرم. دو بار در هفته روزه می‌گیرم و از هر چه به دست می‌آورم، ده‌یک می‌دهم.“ امّا آن خَراجگیر دور ایستاد و نخواست حتی چشمان خود را به سوی آسمان بلند کند، بلکه بر سینۀ خود می‌کوفت و می‌گفت: ”خدایا، بر منِ گناهکار رحم کن.“ به شما می‌گویم که این مرد، و نه آن دیگر، پارسا شمرده شده به خانه رفت. زیرا هر که خود را برافرازد، خوار خواهد شد، و هر که خود را خوار سازد، سرافراز خواهد گردید.»”
لوقا 18:9-14 NMV
تمثیل فریسی و خراجگير تمثیلی از مسيح است که در انجیل لوقا آمده است. در لوقا 18: 9-14 ،یک فریسی که با وسواس بر فضیلت خود ، با یک خراجگير در تقابل است که با فروتنی از خداوند رحمت می خواهد.
این تمثیل الزام دعای فروتنانه را نشان می دهد. مثلی که بلافاصله پس از مثل قاضی ناعادل و پیر زن می آید که در مورد دعا نیز هست.
عهد جدید اغلب فریسیان را به منزله پیروی از قوانین یهود نشان می دهد. فریسی که در این مثل به تصویر کشیده شده بود فراتر از یاران خود بود ، و بیشتر از آنچه لازم بود روزه می گرفت و هر آنچه را که دریافت می کرد ، یک عنوان را به دست آورد ، حتی در مواردی که احکام شرعی به آن احتیاج نداشت.فریسی با اعتماد به نفس در دین خود ، هیچ چیز را از خدا نمی خواهد و بنابراین چیزی دریافت نمی کند.
با این وجود ، این مثل شغل خراجگيران را محکوم نمی کند (رجوع کنید به لوک 3: 12-13) ، بلکه خواجگير را به عنوان کسی توصیف می کند که “وضعیت ناحق خود در برابر خدا تشخیص می دهد و نیاز خود به آشتی را اعتراف می کند”. با آمدن به خدا با فروتنی ، خواجگير رحمت و آشتی را که از خدا درخواست می كند را دریافت می کند.
خودپرستی بیشتر از خیر لطمه می زند. خدا نمی خواهد بشنود که چقدر خوب هستیم. او فقط می خواهد قلبهای خالی ما را برای دریافت عدالتش آماده ببیند. فضل کافی است. وقت آن است که آن را باور کنیم. و با آن زندگی کنیم.
تا زمانی که به دنبال این هستیم که به قدرت خودمان خوب باشیم ، دین را تمرین می کنیم. عیسی آمد بنابراین ما از تلاشهای خودپسندانه برای بهتر کردن خودمان رهایی یافتیم. او آمد تا ما را با فیض از طریق ایمان نجات دهد زیرا ما نمی توانیم – و هنوز هم نمی توانیم – خودمان را با خدا درست نشان دهیم. اما این به لطف خدا و با قدرت روح القدس اتفاق می افتد.
ما به مسيح احتیاج داریم. ما به فضل احتیاج داریم از این رو ، باید خود را فروتن کنیم و مثل مأمور مالیات بپرسیم ، “خدایا ، به من رحم کن ، من گناهکار!” و حدس بزن چه؟ خدا مهربان است. همیشه او در هر زمان آماده است تا فیض بر لطف بریزد. و این فیض ما را با خدا درست می کند.
