چگونه عیسی می تواند به خاطر گناهان انسان بمیرد؟
این شاید یکی از پرسش‌هایی است که در گفتگوی اسلامی-مسیحی مطرح می‌شود و مهم است که انگیزه مسلمانان این سؤال را به یاد بیاوریم: اسلام اصرار دارد که هر فرد مسئول گناهان خود خواهد بود هیچ انسانی نمی تواند برای دیگری شفاعت کند اما در اینجا یک مثال دیگر است که توافق نزدیک است: مسیحیان نیز معتقدند، همانطور که مسلمانان انجام می دهند، هیچ انسانی نمی تواند گناهان دیگری را تحمل کند.
اما در اینجا مثالی دیگر وجود دارد که در آن توافق نزدیک است: مسیحیان نیز مانند مسلمانان معتقدند که هیچ انسانی صرفاً قادر به تحمل گناهان دیگری نیست.
برای رسیدن به این درک ، باید یادآوری می کردم که مسیحیان معتقدند عیسی خداست.
مسلمانان بر این باورند که خداوند قادر است گناهان را ببخشد و این دقیقاً همان چیزی است که مسیحیان از طریق انجیل آموزش می‌دهند: اینکه خدا همان است که گناهان بشریت را می‌بخشد.
مرگ او بر روی صلیب ، عمل مجدد رحمت او بر گناهان ما است.به جای به سادگی ما را در روز قضاوت در آینده دور بخشنده, او برای گناهان ما در یک لحظه بسیار واقعی در زمان و مکان پرداخت: در قرن اول, بر روی صلیب
سؤال دیگری از نزدیک مطرح می‌شود: آیا تنها به خدا بسته‌است که گناهان را منتقل کند؟ هیچ کس قادر به تحمل بار دیگر نیست، زیرا این امر می تواند ناعادلانه باشد در اینجا دو چیز ارزشمند است اول، مردم به طور داوطلبانه بار دیگران را حمل می کنند، و این کاملا درست است به عنوان مثال ، هنگامی که بزرگسالان جوان می خواهند از بانک وام بگیرند اما اعتباری ندارند ، مجبورند کسی را که معمولاً مادر یا پدر است ، پیدا کنند تا به آنها تضمین بدهند. اگر آنها نتوانند وام را پرداخت کنند ، مسئولیت آن به عهده پدر یا مادری است که متعهدشان شده است.
به همین ترتیب ، انجیل می آموزد که خدا ، پدری خوب و دوست داشتنی ، به ما قول داده است.وقتی در قضاوت خود مقصر باشیم ، بدهی ما به خدا تعلق می گیرد که آن را پرداخت کرده است
قربانی یگانۀ مسیح [عبرانیان 10: 1-18]
1شریعت فقط سایۀ چیزهای نیکوی آینده است، نه صورت واقعی آنها. از همین رو، هرگز نمی‌تواند با قربانیهایی که سال به سال پیوسته تکرار می‌شود، آنان را که برای عبادت نزدیک می‌آیند، کامل سازد. 2وگرنه آیا تقدیم آنها متوقف نمی‌شد؟ زیرا در آن صورت، عبادت‌کنندگان یک بار برای همیشه پاک می‌شدند و از آن پس دیگر برای گناهان خود احساس تقصیر نمی‌کردند. 3امّا آن قربانیها هر سال یادآور گناهانند، 4چرا که ممکن نیست خون گاوها و بزها گناهان را از میان بردارد.
5از این رو، هنگامی که مسیح به جهان آمد، فرمود:
«به قربانی و هدیه رغبت نداشتی،
امّا بدنی برای من مهیا ساختی؛
6از قربانیهای تمام‌سوز و قربانیهای گناه خشنود نبودی.
7آنگاه گفتم: ”اینک من می‌آیم،
تا ارادۀ تو را ای خدا به جای آورم؛
در طومار کتاب درباره‌ام نوشته شده است.“»#مزمور ۴۰:۶-۸ (ترجمۀ یونانی هفتادتَنان).
8نخست می‌گوید: «به قربانی و هدیه، قربانیهای سوختنی و قربانیهای گناه رغبت نداشتی و از آنها خشنود نبودی»، هرچند شریعت خواهان انجامشان بود. 9سپس می‌فرماید: «اینک من می‌آیم تا ارادۀ تو را به جای آورم.» پس اوّلی را باطل می‌کند تا دوّمی را برقرار سازد. 10به واسطۀ همین اراده، ما یک بار برای همیشه، از طریق قربانیِ بدن عیسی مسیح تقدیس شده‌ایم.
11هر کاهن، هر روز به خدمت می‌ایستد و همان قربانیها را که هرگز نمی‌توانند گناهان را از میان بردارند، بارها می‌گذراند. 12امّا این کاهن، چون برای همیشه یک قربانی به جهت گناهان تقدیم کرد، به دست راست خدا بنشست. 13از آن هنگام، در انتظار است که دشمنانش کرسی زیر پایش گردند، 14زیرا با یک قربانی، تقدیس‌شدگان را تا ابد کامل ساخته است.
15روح‌القدس نیز در این خصوص به ما گواهی می‌دهد. ابتدا می‌فرماید:
16«خداوند اعلام می‌کند،
این است عهدی که پس از آن ایام با ایشان خواهم بست.
احکام خود را در دلهای ایشان خواهم نهاد،
و بر ذهن ایشان خواهم نگاشت.»#اِرمیا ۳۱:۳۳.
17سپس می‌افزاید:
«گناهان و نافرمانیهای ایشان را
دیگر هرگز به یاد نخواهم آورد.»#اِرمیا ۳۱:۳۴.
18آنجا که اینها آمرزیده شده باشند، دیگر جایی برای قربانی گناه باقی نمی‌ماند.
