پس از تجربه تولد تازه و عادل شمرده شدن، خدا ما را به‌عنوان فرزندان خود می‌پذیرد:
– و اما به آن‌کسانی که او را قبول کردند قدرت داد تا فرزندان خدا گردند، یعنی به هر که به اسم او ایمان آورد، یوحنا 12:1
فرزندخواندگی یعنی:
1. ما جزء خانواده الهی به شمار می‌آِییم:
– پس، از این به بعد غریب و اجنبی نیستید بلکه هم‌وطن مقدسین هستید و از اهل خانه خدا. افسسیان19:2
2. می‌توانیم خدا را پدر خود خطاب کنیم ازآن‌رو که دیگر بنده و غلام نیستیم:
– اما چون‌که پسر هستید، خدا روح پسر خود را در دل‌های شما فرستاد که ندا می‌کند «یا ابا» یعنی «ای پدر.» غلاطیان6:4
3. ما ورثه خدا و هم ارث با مسیح هستیم و روزی در جلال او سهیم خواهیم شد:
– و هرگاه فرزندانیم، وارثان هم هستیم یعنی ورثه خدا و هم ارث با مسیح، اگر شریک مصیبت‌های او هستیم تا در جلال وی نیز شریک باشیم. رومیان17:8
4. از این مزیت برخورداریم که می‌توانیم پس از رشد روحانی در مرحله بلوغ خود از روح خدا هدایت شویم:
– زیرا همه‌کسانی که از روح خدا هدایت می‌شوند، ایشان پسران خدایند. رومیان14:8
5. همچون فرزندان مورد توبیخ و تنبیه خدا قرار می‌گیریم تا از این طریق ما را شریک قدوسیت خود سازد:
– زیرا که ایشان اندک زمانی موافق صوابدید خود ما را تأدیب کردند لکن او به جهت فایده تا شریک قدوسیت او گردیم. عبرانیان 10:12
