بالاخره روزی فکر و ذهنِ من به اصل موضوع روشن شد. البته این هم کار خدائی است که ما را دائماً محبّت می‌کند. تولد مسیح یا میلادِ مسیح که تاریخِ بشریت را به دو بخش تقسیم نموده ماجرای این است که طبقِ پیشگوئی‌های تورات و انبیاء به وقوع پیوست. کلام خدا می‌گوید: »۱۴خداوند خودش به شما علامتی خواهد داد و آن این است که باکره حامله شده پسری خواهد زائید که نامش عمانوئیل خواهد بود.«(اشعیاء ۱۴:۷) عمانوئیل یک لغتِ مرکبِ عبری است که معنای آن »خدا با ما« است. وقتی جبرائیلِ فرشته مژدة تولد عیسی را به مریمِ باکره می‌دهد می‌گوید: »۳۵روح‌القدس بر تو خواهد آمد و قدرتِ خدای متعال بر تو سایه خواهد افکند و به این سبب آن نوزادِ مقّدس، پسرِ خدا نامیده خواهد شد.«(لوقا ۳۵:۱) بله تولد عیسی مسیح، آنکه به پسرِ خدا ملقب است، او که در ذاتِ خدا و از همه به او نزدیکتر است با قدرتِ روح‌القدس جسم گرفت و از مریم باکره به این دنیای خاکی آمد. او را دوستِ گناهکاران خطاب نمودند. او گفت: »۳۲من نیامده‌ام تا پرهیزکاران را به توبه دعوت کنم بلکه آمده‌ام تا خطاکاران را دعوت نمایم.«(لوقا ۳۲:۵) او آمد تا دوستِ من و شما شود. او آمد تا بر روی صلیب جریمة گناهانِ من و شما را پرداخت نماید تا من و شما با ایمانِ قلبی به او که تنها منجی عالمِ بشریت است بتوانیم با کمکِ روحِ مقدسش از گناه دوری کنیم و روحی جاودان داشته باشیم.
