« عادل به ايمان زيست خواهد نمود » ( عبرانيان 10 : 38
رويدادهاو احساسات خوشايند و تجربيات خوب جاي خود را دارند ، اما نمي توانند جاي ايمان را بگيرند
.
در راهي كه طي مي كنيم امتحان ها و نبردها نيز هست . اما اين ها بدبختي به شمار نمي آيند بلكه بخش مهمي از تعليم و تربيت ما را تشكيل مي دهند. اگر ما در حضور او با اطاعت قدم برداريم، هرگز به احساسات خود نگاه نخواهيم كرد، بلكه توجه خواهيم نمود كه آيا عيسي در قلب هاي ما هميشه ساكن است ؟ آنهايي كه به احساسات خود تكيه مي كنند خواهند افتاد.
خواهر ايمانداري مي گويد كه شش هفته تمام براي او اين طور به نظر مي رسيد كه رحم و شفقت خدا كاملا از او دور شده است . ايشان خود را به شدت طرد شده احساس مي كرد ، تا اينكه روزي محبوب آسماني به وي گفت : « كاترينئ ، در تمام اين مدت تو مرا در بيرون ، در حياط احساساتت جستجو مي كردي ، در حالي كه من در اطاق دروني روح تو در انتظارت هستم ، برگرد و مرا در آنجا خواهي يافت . »
ياد بگير كه حضور واقعي خدا را از احساسات تشخيص بدهي . خوشا بحال تو كه هنگامي كه مطرود و تحقير شده هستي مي تواني بگويي « تو را نمي بينم ، تو را احساس نمي كنم ، اما آشكارا مي دانم كه تو با من هستي .»
اين را تكرار كن و كفش هايت را در آور ، زيرا جائي كه او ايستاده ، مقدس است . مسيح صخره توست،
او جنبش نخواهد خورد ، بلكه اين درياي احساسات تو است كه در تلاطم مي باشد .