خدا عمر را برای ابراز نومیدی و تلخی در اختیارتان قرار نداده،…

خدا عمر را برای ابراز نومیدی و تلخی در اختیارتان قرار نداده، بلکه خواست و اراده او آن است که عمرتان فرصتی باشد برای مصاحبت با او و دریافت برکات و معجزات.

امیدها دل را شاد می‌سازد

امید، یکی از ضروریات پای‌بندی به برنامه‌های خداست، به همراه ایمان و محبت. هر چند وقت یکبار باید به خود یادﺁوری کنیم که امید به او باید برجسته باشد – و هر چند وقت یکبار من به ناکامی کشیده می شوم، وقتی که به نظر می رسد که همه چیز درست پیش نمی رود… امید باعث می شود که قلب بیمار شود – گاهی اوقات به نقطه شکست و مرگ می رسد. امید از دست رفته غمگین ترین حالت های قلب انسان است که اغلب منجر به ناامیدی می شود. اما وقتی که امید فرا می‌رسد، جان را شاد می‌سازد و دل را از شادی پر می‌سازد. امیدها دل را شاد می‌سازد، روح را شاد می‌سازد و چهره را روشن می‌سازد.
امید به واقعیت پیوست

جی. سی. مکنزی اینجوری میگه. امید، پیش بینی است، با امکان تحقق. امید همان کورد است که امیال دلپذیری را برای ﺁینده به ارمغان می‌ﺁورد. امید نور خورشید همه است، رنگین کمان در طوفان. امید، پوشش نقره‌ای ابر کنونی است. امید ستاره ای است که در فلک زندگی ما قرار گرفته تا روشن و روشن باشد – تا راه را نشان داده و ما را به همراه خود تشویق کند. امید با بزرگی و روشنایی متفاوت است. امید صمیمانه برای افسرده کننده هاست امید زنجیری است با زنجیرهای بسیار.
توکان امید

اما چقدر خدا کسی را دوست دارد که شاد، مهربان، شکرگزار و حلیم باشد. او سخاوتمندانه به هر یک از این هدایا و بزرگواری‌ها کمک کرده است تا با غم و اندوه مقابله کند. هر یک پرتو خورشید و یا قطره شبنم برای کسی که در تنگنا قرار دارد. مروارید های کوچک امید که در کلام خدا پراکنده شده اند چقدر گرانبها هستند. وعده‌ها و پیام‌های امیدبخش از جانب خدا و هر گونه ناامیدی. ﺁنان چه قدر به شجاعت و قوت‌قلب دادن شخص افسرده می‌افزایند. این جواهرات تا چه حد دلگرم کننده هستند که در صفحات کتاب مقدس می درخشند.
موهبتی والاست

چه قدر باید با تمام این نشانه های عشق او به من، به ویژه در ﺁن دوران سخت، وسوسه، دلسردی و درد، محکم نگاه دارم. امید به خدا، مزمورنویس به ما چنین یادﺁوری می‌کند: به خدا امید دارم، زیرا که او را حمد خواهم گفت. حال ﺁنکه چهره‌ام از سلامت است. پولس این واژه پرارزش “امید” را در فصل مشهورش در مورد عشق بیان می‌کند. و اکنون ایمان، امید و عشق را می‌ماند، امید یکی از سه رحمتی پرارزش است.
تعلیمی عملی

اما این امیدی به احساسات و ﺁرمانهای خیالی نیست… بلکه امید به اوست. امید به خدا ما را قوت می‌بخشد تا بر موانع و دلسردی‌های زندگی چیره شویم. امید به او ما را به پیشرفت در بالاترین نقطه اوج مشکلات هیل کمک می کند. امید ما را ترغیب می‌کند که علی‌رغم تمامی سختی‌ها و سختی‌هایی که می‌توانیم متحمل شویم، به پیش رویم. امید ما را تأدیب می‌کند تا به نشانه‌ای که فراخوانی بلند خدا در اوست، تکیه کنیم. امید به ما می‌ﺁموزد که از ﺁموزش‌های طویل و سخت‌کوش و شکیبائی پرهیز کنیم. امید، پاکدامنی را به عنوان محبت پدر به فرزندش می‌داند. زیرا که خداوند او را دوست می‌دارد، تعاقب می‌کند، و هر پسری را که می‌گیرد، تازیانه می‌زند. هب.۱۲:۶