هان بر در ایستاده میکوبم کسی اگر صدای مرا بشنود و در به رویم بگشاید به درون آمده و با او همسفره خواهم شد و او با من(مکاشفه20:3)
بارها از این آیه در بشارت به بیایمانان استفاده کردهایم ولی بیایید کمی عمیقتر به این باب از کتابمقدس نگاه کنیم:
پیام به کلیسای لائودکیه
این پیام درواقع نه برای بیایمان بلکه برای ایمانداران است و روی سخن این کلام با کلیسایی است که خود را دولتمند میداند و عیسی این کلیسا را توبیخ و تأدیب میکند ازآنرو که نه گرم و نه سرد است.
آنها دورهم جمع میشوند درصورتیکه عیسی در میان آنها حضور ندارد بلکه پشت در ایستاده در را میکوبد.
در کتاب متی داوری خداوند را به مثال شبانی تشبیه شده است که گوسفندان و بزها را از هم جدا میکند درآیات متی25: 42-43 میفرماید: گرسنه بودم، خوراکم ندادید، تشنه بودم، آبم ندادید، غریب بودم، جایم ندادید، عریان بودم، مرا نپوشانیدید، مریض و زندانی بودم، به دیدارم نیامدید. عیسی در این آیات میگوید آنکسی که به کمک نیاز داشت من بودم.
روی سخن رسول عیسی مسیح در باب دوم از رساله یعقوب با ایماندارانی است که بین افراد فقیر و غنی تفاوت قائل میشوند. در انجیل لوقا30:20 عیسی با ذکر مثال سامری نیکو با ما یادآور میشود که تنها ایمان داشتن و اعمال مذهبی مثل شرکت در مراسم کلیسایی و خدمت کلیسا باعث خشنودی خدا نمیشود. ما نمیتوانیم بهصرف خدمتی که در کلیسا میکنیم از نیکویی کردن در حق اشخاص نیازمند سرباز بزنیم.
همانطور که در رساله یعقوب2: 14-26 آمده است کلام خدا صراحتاً به این نکته اشاره میکند که ایمان بدون عمل مرده است. ایمان با اعمال کامل میشود و با اعمال است که پارسایی شخص به اثبات میرسد.
عیسی میفرماید، اگر مرا دوست بداری احکام مرا نگاه خواهید داشت.
میل دوم درمتی41:5 و روغن اضافی در مثل ده باکره در متی باب 25 به کاری اشاره میکند که نه از روی عادت یا انجاموظیفه انجام میشود بلکه با دل خوش و به جهت اطاعت از مسیح انجام میدهیم.
این خواست خداست که پیالههایی ما را از روغن روحالقدس پر سازد تا قوت یافته شاهدان او گردیم و او را خدمت نماییم. او نهتنها میخواهد ما را پر کند بلکه خواست او این است که ما را لبریز سازد تا از پری خود دیگران نیز بهرهمند گردند.
آن سامری گمنام در مثل سامری نیکوی خود عیسی بود که در کلیسای هفتم پشت در کلیسا ایستاده در را میکوبد درحالیکه ایمانداران گمان میبرند که او داخل کلیساست.
کوری روحانی ما تنها به دست خداوند شفا مییابد. از اوست که باید بطلبیم مرهمی بر چشمان ما بنهد تا بینایی خود را بازیابیم. (مکاشفه3).