هر روز که از خواب بیدار می شوید به لطف و رحمت خدا اذعان کنید…

هر روز که از خواب بیدار می شوید به لطف و رحمت خدا اذعان کنید. لطف خدا می تواند موجب این شود که مردم برای شما استثنا قائل شوند و قوانین خود را عوض کنند. یا برای کمک به شما کار غیر معمولی انجام دهند، حتی اگر تا آن زمان انجام نگرفته باشد. لطف خدا سبب می شود که مردم برای کمک به شما، خود را به زحمت بیندازند.

اوضاع شاید در حال تغییر و تحول باشد، اما مقصود خدا یکی است. شاید دیدگاه او را در جنبه‌های جدید و بیشتر به ما نشان دهند، اما منظور او در ابتدا این بود. میشه خودمون رو وفق بدیم؟ ﺁیا می‌توانیم “ﺁنچه را که در عقب است” ترک کنیم؟ بدون مطرح کردن سؤال‌هایی در مورد درست یا غلط بودن، ﺁیا می‌توانیم ‹به پیش رویم› و ‹به بلوغ برسیم›؟ رؤیای خداداد انسان‌ها را به دعا برمی‌انگیزد. این موضوع تقریبا واضح است، زمانی که ما مردان کتاب مقدس را به یاد می‌ﺁوریم. این رویا بود که اونا رو از دست کم و ناچیز نجات داد. برای این که بتوانید به خط‌های اصلی دعا کنید و ﺁن را بسیار دشوار سازید، نیاز به رؤیا است. براستی که این پیامبران چه حد و چه گستره‌ای در دعا داشتند! اما چه مشکلات بزرگی رخ داد. این رؤیای ما برای خدا نیست، بلکه رؤیای اوست که در ما پویا و پرارزش خواهد بود.

من نمی توانم نتیجه گیری کنم بدون اینکه اشاره کنم ﺁنچه که داوطلبانه با سود زیاد است اغلب با ضرر زیاد اجباری می شود. این بدین خاطر است که ما گاه به گاه و بی‌گاه و بی‌گمان و در انتظار خدا، به او این فرصت را نمی‌دهیم که چشم‌انداز وسیع‌تری داشته باشد. بسیاری از کارهائی که با اقتدار به خداوند خدمت کرده و شهادت بزرگی از لحاظ روحانی بوده, شکوه, خلوص و تأثیر گذشته خود را از دست داده اند, زیرا به “کار”, “جنبش”, “سازمان” و مسئولیتهایش تبدیل شده است, چنان که “عقب نشینی” با خدا را کاملا کنار گذاشته, و ﺁن کار را به صورت یک فضای باز درﺁورده است. خداوند برای هر چیز دیگری، بیشتر یا بیشتر، درخواست می کند. خداوند ممکن است رؤیای نبوی‌ای را با خدمت موعظه بفرستد تا معانی پرقدرت‌تر خود را در ﺁن بیازماید، اگر راهی برای ﺁن باشد، اما ما بسیار مشغول هستیم. براستی که چه فاجعه‌ای در رابطه با چنین مشغله‌ای