در کتاب‌مقدس می‌خوانیم که: «۱۰ … با همة این مصیبت‌ها که بر سرِ ایّوب آمد، او بر ضدِ خدا چیزی نگفت.« (ایّوب ۱۰:۲) چه تعداد از ما می‌توانیم چنین برخوردی با مصیب‌هائی که برای ما پیش می‌آید داشته باشیم؟ لازم است متوجه باشیم که آزمایش و مصیبتی که خدا اجازه می‌دهد به زندگی ما بیاید برای دو مقصود است. کلامِ خدا می‌گوید: «۱۳او باران را برای مجازاتِ مردم، یا به عنوانِ رحمت برای انسان و آبیاری زمین می‌فرستد.« (ایّوب ۱۳:۳۷) حقیقت این است که حضورِ خدا می‌تواند آرامش‌بخش و یا بسیار ناراحت‌کننده باشد، این بستگی به رابطة قبلی ما با خدا دارد. برکاتِ خدا در زندگی ما می‌تواند به قدردانی ما از خدا منجر شود، یا به ترویجِ فساد، آن هم بستگی به رابطة قبلی ما با خدا دارد. عکس‌العمل ما در آزمایشات نشان می‌دهد که آیا شناخت و پرستشِ ما از خدا واقعی و خالصانه است، یا اینکه رابطة چندانی وجود ندارد. آزمایشاتْ، محدودة بی‌تفاوت‌بودن را از بین می‌برد. بعد از جنگِ جهانی دوم بعضی با ایمانِ عمیقتری از بازداشت‌گاه‌های جنگ آزاد شدند، و بعضی هم بی‌ایمان. فرق در چه بود؟ به احتمالِ زیاد رابطة قبلی و تجربة آنها با خدا تأثیر بسیاری در این امر داشت. مصیبت‌ها ماهیت‌ها را مشخص می‌نمایند، تفاوتِ بین آنچه واقعی و آنچه کاذب است. خداوند به زندگی شما ابر و باران را می‌آورد، سئوال اینجاست که آیا داوری و مجازات است یا نشانه‌ائي تازه از محبّتِ او؟ اجازه بدهید مصیبت‌ها شما را به حضورِ خدا بیآورد، شوقی تازه برای شناختِ عمیقتر او در شما بوجود بیآورد، تا او را خالصانه بپرستید. خدا می‌خواهد که ما او را بشناسیم و برای همین منظور عیسی مسیح را به این دنیای خاکی فرستاد. کتاب‌مقدس می‌گوید: «۱۸کسی هرگز خدا را ندیده است، اما آن فرزندِ نگانه‌ای که در ذاتِ پدر و از همه به او نزدیکتر است (عیسی مسیح) او را شناسانیده است.«(یوحنا ۱۸:۱) باشد تا شما هموطنِ عزیز با ایمانِ قلبی به عیسی مسیح رابطة شخصی با خدائي که سرچشمة محبّت است برقرار نمائيد.
تعمید به نام پدر، پسر و روح‌القدس تعمید سمبل حیرت‌انگیزی است از این که ما “خلقت‌های جدید” هستیم؛ یعنی از مرگ در راه گناه و رستاخیز مسیح (۲قرنتیان ۵:۱۷). غوطه‌ور شدن در ﺁب نشان می‌دهد که در قبر دفن شده‌اند. همان طور که ایماندار جدید از ﺁب بیرون میﺁید، حس پیروزی و یادﺁوری این که مسیح از پیش از ما از مردگان برخاست. ما پیروان مسیح به خدای سه‌گانه اعتقاد داریم که او از هر سه نفر یک خداست. پدر، پسر و روح القدس در متی ۲۸:۱۸-۲۰ به ما فرمان داده شده است که همهٔ ملت‌ها را شاگرد سازیم. این کار شامل این می‌شود که به دنیا برویم، بشارت نجات را به دیگران اعلام کنیم و کسانی را که ایمان تازه‌شان را به مسیح اعلام می‌کنند، تعمید دهیم. در این ﺁیه، عیسی به ما می‌گوید که پیروان جدید خود را به نام هر سه نفر از تثلیث تعمید دهیم. ﺁیا به اهمیت تعمید و نجات هر یک از انسان‌های خدا فکر کرده‌اید؟ پدر شما را صدا زد، پسر برای شما مرد، و روح شما را محکوم کرد. اکنون که از گناه نجات یافته‌اید، پدر شما را فرزند خود می‌نامد، پسر شما را برادر/خواهر خود می‌خواند، و روح شما را معبد خود می‌خواند. ﺁیا این تصویر زیبا نیست؟ ممنونم پدر، که به من زنگ زدی و منو به خانواده ات ﺁوردی خدایا شکرت… که زندگیت رو فدا کردی… بخاطر گناهانم بمیری… و منو بعنوان خواهر و برادر قبول کنی. و از شما، روح القدس، برای محکوم کردن قلب من، سپاسگزارم، تا هدیه ای از رستگاری را که با بزرگواری به من داده شد، بپذیرم. باشد که من معبدی باشم که حضور مقدس شما را خوشنود سازد. و باشد که من شما را دوست بدارم، سرورم، با تمام وجودم، روح، ذهن و جسم.
