همه ما اشتباهاتی مرتکب شده ایم. مثلا ممکن است سال های زیادی را در انتخاب غلط هدر داده ایم و اکنون نومید و افسرده هستیم و افسوس روزها و سال های از دست رفته را می خوریم. اما خبر خوش این است که بخشش و رحمت خداوند بزرگ تر از اشتباهات ماست. خداوند هنوز هم برای ما فکر می کند و نقشه ای جدید، معجزه جدید، برکات جدید و آینده جدید دارد.
زیرا که به یک قربانی، مقدسان را تا به ابد کامل گردانیده است. عبرانیان ۱۰:۱
ما خون پسر خدا را زیر پا می‌گذاریم، اگر فکر کنیم که بخشیده شده‌ایم، زیرا از گناهان خود پشیمان هستیم. تنها توضیح بخشش خدا و عمق فراموش‌نشدنی او، مرگ عیسی مسیح است. توبهٔ ما تنها حاصل درک شخصی ما از کفاره‌ای است که او برای ما انجام داده است. “مسیح عیسی… به ما حکمت و عدالت و تقدس و رستگاری عطا شده است.” وقتی می‌دانیم که مسیح همه این‌ها را به ما داده است، شادی بی‌کران خدا ﺁغاز می‌شود؛ هر جا که شادی خدا وجود نداشته باشد، حکم اعدام سر کار است. مهم نیست که ما چه کسی و چه کسی هستیم، با مرگ عیسی مسیح و به هیچ وجه دیگر، نه به این دلیل که عیسی مسیح استغاثه می‌کند، بلکه به این دلیل که او مرد، به خدا بازگشت کامل می‌یابد. این به دست نمی ﺁید بلکه پذیرفته می شود. تمام درخواست هایی که عمدا صلیب را به رسمیت نمی شناسند بی فایده است؛ ﺁن در مقابل در دیگر، از در باز شده‌ای که عیسی باز کرده بود، می‌کوبید. نمیخوام از اون راه بیام، خیلی تحقیر ﺁمیزه که به عنوان گناهکار پذیرفته بشه. “نام دیگری وجود ندارد. …. …” بی‌عاطفگی ﺁشکار خدا، بیان دل حقیقی اوست، و در راهی بی‌کران قرار دارد. “ما از طریق خون او ﺁمرزش داریم.” شناختن مرگ عیسی مسیح به معنای شناساندن او به مرگ هر ﺁنچه در او نبود، است. خدا تنها زمانی می‌تواند انسان‌های بد را نجات دهد که ﺁنان را نیکو سازد. سرورم وانمود نمی کنند که ما در اشتباهیم کفاره، کفاره‌ای است که خدا به واسطهٔ مرگ عیسی، انسان نامقدس را مقدس می‌سازد.
