من واعظ پرتجربه‌ای نیستم اما دوست دارم که در این مسیر ترقی کنم. در همین رابطه می‌خواهم نکاتی را با شما در میان بگذارم که در خدمت موعظه آموخته ام و سعی می‌کنم آن در عمل را به کار بندم.
۱) موعظه‌ای که آماده می کنید خود محور نباشد بلکه ابتدا خدا محور و بعد درمورد مردم باشد. برای امتحان این موضوع، دقت کنید چند بار در موعظه هایتان از کلمه ”من“ یا ”مرا“ استفاده می‌کنید.
۲) حدالامکان در هنگام موعظه از خود فیلمی تهیه کنید و بعد با دیدن آن فیلم، خود و موعظه تان را ارزیابی نمایید. همچنین از نزدیکان خود نیز بخواهید تا فیلم شما را دیده، صادقانه و دور از تعارف در مورد شما و نحوه موعظه شما نظر دهند. انتقادهای سازنده آنان باعث پیشرفت شما خواهد شد.
۳) احتمالاً موعظه های شما طولانی است و خودتان هم بی‌خبرید! هر چقدر هم موعظه شما به نظر خودتان کوتاه باشد، باز کسی بعد از موعظه به شما نمی‌گوید «کاش کمی طولانی تر موعظه می کردی!»
۴) انتظار دارید مردم چه عکس العملی در پاسخ به موعظه شما نشان دهند؟ اگر نتوانید جواب این سوُال را بیابید، در واقع موعظه شما هنوز ناتمام است.
۵) موعظه های همواره در ذهن مخاطبان می مانند که دارای ساختاری درست همراه با قسمت بندیهای مشخص (مقدمه، جمله موضوعی، متن اصلی که شامل قسمت ۱- ۲- ۳- … و نتیجه گیری) باشند.
۶) استفاده کردن از مثالها، شعر، داستانهای حقیقی، شهادت های زندگی در راستای موضوع موعظه، نقش و تاُثیر بسزایی در ذهن و قلب مردم خواهد گذاشت.
۷) درابتدا موعظه تان را برای خود بازگو کنید بعد برای مردم. اگر موعظه شما برای شما معنا نداشت و تاُثیری بر شما نگذاشت، این نشانه آن است که شما نیاز بیشتری به دعا و مطالعه دارید.
۸) شنیدن و نگاه کردن به واعظان دیگر و موعظه هایشان برای ما بسیار مفید خواهد بود. اما نباید از آنها و پیام آنان تقلید کنیم بلکه باید از موعظه ها، تعالیم، روشها و حرکات آنان موارد زیادی را آموخته در قالب شخصیت و روشهای خود استفاده نماییم. نباید فراموش کنید که در همگام موعظه و تعلیم، خودتان باشید نه دیگری.
۹) هنرپیشه گان نمایشنامه های کمدی برای معرفی و بازگو کردن یک موضوع و یک عقیده در ابتدای سخن و ربط دادن آن به متن سخنرانیشان در آخر، بسیار زبردست می باشند. ما نیز می توانیم در تشریح و بازگو کردن مفاهیم عمیق کلام خدا اینگونه عمل کنیم.
۱۰) نظرات، عقاید و تجربیات شخصی ما آنقدر که فکر می کنیم در موعظه ها و تعالیممان مهم نیستند. بلکه ما باید کلام خدا را موعظه کنیم نه افکار و عقاید و نظرات مهم خود و دیگران را
