خداوند می گوید:”گذشته دردناک یا تابناک را فراموش کن

خداوند می گوید:”گذشته دردناک یا تابناک را فراموش کن. من به تو فرصتی می دهم تا شروعی تازه داشته باشی”. بنابراین به جای تفکر درباره اشتباهات یا موفقیت های گذشته، این سئوالات را از خود بپرسید: خداوند هم اکنون برای من چه می کند؟ چه می خواهم که خداوند در زندگی من به وجود آورد؟ نباید اجازه دهیم که شکست های گذشته، زندگی ما را کنترل کنند. اگر دائما به پشت سر نگاه کنیم، نمی توانیم ببینیم که به کجا می رویم.

ما مرده متولد شدیم در جرم و گناه جدا از خدا و نفرین شده. اما با ایمان به نجات‌دهنده‌مان عیسی مسیح، گناهانمان بخشیده شد، گناهان ما، گناهان ما، گناهان ما، گناهان گذشته، حال و ﺁینده‌مان، و ما از هر ناراستی پاک شدیم. ما با مسیح یکی شدیم، با او متحد شدیم، در او مستقر شدیم، با خداوند، ﺁفریدگارمان، رفاقت کردیم، و به ما حق ورود به اتاق تخت پادشاهی قادر مطلق داده شد… و برای کمک در زمان نیاز التفات پیدا کنم و ما حتی سزاوار شدیم که او را “ابا – پدر” بخوانیم، به لطف ایمان به خداوند ما عیسی مسیح. با این که قدرت گناه بر صلیب قطع شده است، اما در پی ﺁن است که اختیاراتی را در زندگی‌مان حفظ کنیم. با این که از طریق ایمان به مسیح فیض یافته‌ایم، اغلب تمایل داریم تحت تأثیر گناه قرار گیریم. با ذات قدیمی گناهمان، طبیعت قدیمی‌مان.

هیچ چیز نمی‌تواند ما را از محبت خدا که در مسیح عیسی است و هیچ چیز نمی‌تواند اتحاد ما را با سرور زنده‌مان بشکند، جدا سازد. اما گناه باعث می‌شود که رابطهٔ ما را با پدر از هم بپاشد. گناه از معاشرت ما با خدا باز می‌ایستد. گناه مانعی است که مسیحیان می‌توانند بر سر راه ﺁن قرار گیرند، که باعث می‌شود رابطهٔ صمیمی ما با او قطع شود و ما را از معاشرت با پدر محروم سازد…. اما اگر مسیحی‌ای به گناهان خود اعتراف کند، خدا وفادار است و گناهان ما را می‌بخشد و ما را از هر ناراستی پاک می‌سازد. با این که گناهان پس از رستگاری ما برای همیشه بر صلیب مسیح بخشیده شد، وقتی اجازه می‌دهیم که طبیعت گناه‌ﺁلود ما زندگی‌مان را هدایت کند، رابطهٔ ما با پدر قطع می‌شود. اما اگر هر اندیشه‌ای را که به مسیح اسیر کرده‌ایم در نور سلوک نماییم، چنانکه او در نور است.

دعای من

ای پدر ﺁسمانی، شکرت که مسیح مرد تا بهای گناهانم رو بپردازه و قدرت گناه رو در زندگیم بشکنه و از شما سپاس می‌گذارم که در او با شما همنشین شده‌ام و به تخت فیض رسیده‌ام. اعتراف می‌کنم که در روح و راستی سلوک نکرده‌ام، بلکه وسوسه شده‌ام تا خواسته‌ها و ﺁرزوهای دل خود را دنبال کنم. من اعتراف می کنم که کارهایی می کنم که شما را ناراحت می کند و از انجام ﺁن کارهایی که باید انجام می دادم، دست می کشد، اما از شما سپاسگزارم که امین هستید و فقط می خواهید تمام گناهان مرا ببخشید و مرا از شر ناراستی پاک کنید، من دعا می کنم، از خدا سپاسگزارم، پدر، به نام عیسی، ﺁمین.