به هنگام رویارویی با مشکلات

به هنگام رویارویی با مشکلات، سعی نکنید با عقل و منطق خود از کار خدا سردربیاورید. در سکوت به کار و زندگی تان ادامه دهید و به وعده خدا ایمان داشته باشید. او فرمود:”من برای شما خواهم جنگید” (دوم تواریخ فصل 20 آیه 17). به یاد داشته باشید: وقتی نگران و نومید هستید، در واقع دارید در کار خدا برای آوردن پیروزی تاخیر می اندازید.

3
با تمام دل خود بر خداوند توکل کن
1پسرم، تعلیم مرا از یاد مبر
بلکه دل تو فرمانهای مرا نگاه دارد،
2زیرا بر روزها و سالهای عمرت خواهد افزود
و سعادتمند خواهی شد.
3مگذار محبت و وفاداری هرگز ترکت کنند؛
آنها را بر گردن خود بربند
و بر لوحِ دلِ خویش بنگار.
4آنگاه در نظر خدا و انسان
التفات و نیکنامی خواهی یافت.
5با تمامِ دلِ خود بر خداوند توکل کن،
و بر عقل خویش تکیه منما؛
6در همۀ راههای خود او را در نظر داشته باش،
و او طریقهایت را راست خواهد گردانید.
7خویشتن را حکیم مپندار؛
از خداوند بترس و از شرارت دوری کن.
8این برای ناف تو شفا
و برای استخوانهایت مغز خواهد بود.
9خداوند را با دارایی خود حرمت دار
و با نوبرهای همۀ محصول خویش؛
10آنگاه انبارهایت به وفور نعمت پر خواهد شد
و چَرخُشتهایت از شراب تازه لبریز خواهد گشت.
11پسرم، تأدیب خداوند را خوار مشمار،
و از توبیخ او بیزاری مجو،
12زیرا خداوند آنان را که دوست می‌دارد، تأدیب می‌کند
چنانکه پدری، فرزند خویش را که مایۀ خشنودی اوست.
خوشا به حال کسی که حکمت را بیابد
13خوشا به حال کسی که حکمت را بیابد
و شخصی که فهم را به دست آورد.
14زیرا تجارتِ آن از تجارت نقره سودآورتر است
و محصول آن از طلا نیکوتر.
15از یاقوت گرانبهاتر است،
و هیچ‌یک از نفایس تو با آن برابری نتواند کرد.
16بر دست راستش عمر دراز است
و بر دست چپش دولت و حشمت.
17راههایش، راههایی است دلپذیر
و همۀ طریقهایش، سلامتی.
18آنان را که به دستش آرند، درخت حیات است
و آنان را که به چنگش گیرند، برکت.
19خداوند به حکمت خود زمین را بنیان نهاد،
و به عقل خویش، آسمانها را استوار ساخت.
20به دانش او، ژرفاها منشق گردید
و ابرها شبنم را بارانید.
21پسرم، خردمندی و دوراندیشی را پاس دار
و مگذار از نظرت دور شوند؛
22آنها جان تو را حیات خواهند بخشید
و زینت‌بخش گردن تو خواهند بود.
23آنگاه در امنیت راه خواهی پیمود
و پایت نخواهد لغزید.
24چون به خواب روی ترسان نخواهی بود
و چون بیارامی، خوابت شیرین خواهد بود.
25از بلایِ ناگهان بیم نخواهی داشت
و نه از هلاکتِ شریران، چون واقع شود.
26زیرا خداوند، مایۀ اطمینان تو خواهد بود
و او پایت را از دام نگاه خواهد داشت.
27احسان را از مستحق آن دریغ مکن،
آنگاه که انجامش در توانِ دست توست.
28به همسایه‌ات مگو: «برو و بازگرد، و فردا به تو خواهم داد» –
با اینکه هم‌اکنون در دست توست.
29در اندیشۀ بدی کردن بر همسایه‌ات مباش
که در کمال اعتماد، کنار تو ساکن است.
30با کسی که به تو بدی نکرده،
بی‌سبب جدال مکن.
31بر مرد خشونتکار حسد مبر
و هیچ‌یک از راههایش را برمگزین.
32زیرا خداوند از شخص منحرف کراهت دارد،
اما صالحان را مَحرم راز خود می‌سازد.
33لعنتِ خداوند بر خانۀ شریران است،
اما مسکنِ پارسایان را برکت می‌دهد.
34او تمسخرگران را تمسخر می‌کند،
ولی فروتنان را فیض می‌بخشد.
35حکیمان وارث عزّت می‌شوند،
اما نصیب جاهلان رسوایی خواهد بود.[امثال 3]